ХАРПАЧИ́НА, и, чол., розм. Те саме, що харпак. Згорда багачака [багач] говоре до його: — Мислиш, мабуть, брате, мене за дурного! Я та щоб позичив тобі, харпачині?.. (Іван Манжура, Тв., 1955, 219).
ХАРПАЧИ́НА, и, чол., розм. Те саме, що харпак. Згорда багачака [багач] говоре до його: — Мислиш, мабуть, брате, мене за дурного! Я та щоб позичив тобі, харпачині?.. (Іван Манжура, Тв., 1955, 219).
Словник української мови: в 11 томах. — Том 11, 1980. — Стор. 27.